ELEGIT.pl

Historia adopcji Zuzi, małej, szarej kotki, zaczęła się w chłodny, jesienny wieczór, kiedy trafiła do lokalnego schroniska. Znalazła się tam jako bezdomna, po tym jak sąsiedzi zgłosili, że od kilku dni błąka się wokół ich podwórek. Mimo młodego wieku, Zuzia miała za sobą trudne doświadczenia – brakowało jej zaufania do ludzi, a na widok podnoszącej się ręki, kurczyła się w kącie klatki, jakby spodziewała się kolejnego ciosu.

Kiedy pewnego deszczowego popołudnia odwiedziłem lokalne schronisko dla zwierząt, nie miałem pojęcia, że moje życie zmieni się na zawsze. Przyszedłem tam bez większych oczekiwań, chcąc jedynie zobaczyć, jak wygląda życie tych wszystkich czworonożnych przyjaciół, którzy czekają na swoją szansę. Przy wejściu powitała mnie wolontariuszka, która zaprowadziła mnie do dużego pokoju pełnego klatek i wybiegów. Wśród wielu psów, które radośnie szczekały lub nieśmiało spoglądały zza krat, mój wzrok przykuł jeden – niewielki, biały piesek o smutnych, brązowych oczach.

Kiedy Kasia zdecydowała się odwiedzić lokalne schronisko dla zwierząt, miała na celu jedynie przekazanie darowizny. Nie planowała żadnych większych zmian w swoim życiu, zwłaszcza adopcji zwierzaka. Kasia od zawsze była miłośniczką kotów, jednak po utracie swojej ukochanej kotki parę lat wcześniej, nie była pewna, czy jest gotowa na kolejnego pupila. Schronisko pełne było miauczących kotów i psów, a każdy z nich wydawał się pragnąć odrobiny uwagi i ciepła.

Historia adopcji zawsze jest pełna emocji i niespodziewanych zwrotów, a historia adopcji małej suczki o imieniu Luna nie była wyjątkiem. Wszystko zaczęło się pewnego chłodnego, jesiennego dnia, gdy Marta, od lat miłośniczka zwierząt, natknęła się na ogłoszenie o piesku szukającym nowego domu. Był to zwykły wpis na portalu społecznościowym, jednak coś w zdjęciu smutnych oczu Luny sprawiło, że Marta nie mogła przestać o niej myśleć.